برنامه‌نویسی اکستریم(XP):
این روش یک رویکرد منضبط است که تمرکز آن بر روی سرعت انجام کار و تحویل‌دهی مداوم است. از مزایای این روش می‌توان به: ایجاد تعامل بیشتر با مشتری، سرعت در دریافت بازخوردها در یک چرخه، برنامه‌ریزی‌ها و انجام تست‌ها به صورت مداوم و در آخر همکاری تیمی خوب اشاره کرد. تحویل‌دهی‌ها به صورت پی‌درپی و در فواصل مشخص(معمولا هر سه هفته یکبار) انجام می‌شوند. هدف اصلی این روش ارائه بهترین خدمات و کیفیت در مواجهه با تغییراتی است که مشتری درخواست می‌کند.
ارزش‌هایی که این روش به دنبال آن‌هاست عبارتند از: تعامل، بازخورد، ساده‌سازی و شجاعت در عملکرد است.
روش Crystal:
می‌توان گفت ساده‌ترین و سازگارترین روش ممکن است. تمرکز این روش، مشتریان و تعاملات با آنها در حین انجام یک پروژه، بازه‌هایی که پروژه به نقاط بحرانی خود می‌رسد و یا زمانی که اولویت‌بندی‌های سیستم در حال توسعه تغییر پیدا می‌کند، است. این روش به این موضوع که هر پروژه منحصر به فرد است و ویژگی‌های خاص خود را دارد بسیار دقت داشته و این موضوع را به خوبی در نظر می‌گیرد که هر پروژه نیازمند برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری خاص خود است.
مانند تمامی روش‌های اجایل این روش نیز بر روی تحویل‌دهی مکرر با بالاترین میزان تعامل با مشتری، سازگاری و حذف موارد غیرضروری تمرکز دارد.
کانبان:
این روش باعث پویایی هرچه بیشتر در جریان‌های‌کاری و تیم می‌شود(با تأکید هرچه بیشتر بر روی تحویل‌دهی مداوم)، بدون ایجاد استرس و وقفه در چرخه‌عمر توسعه نرم‌افزار(SDLC). این روش حتی در میان تیم‌هایی که بیشتر از روش توسعه نرم‌افزاری ناب استفاده می‌کنند نیز از محبوبیت بالایی برخوردار است.
روش کانبان از سه اصل پیروی می‌کند: مصورسازی جریان‌کاری، محدودکردن مقدار کار در دست انجام و بهبود جریان کاری.
مانند روش اسکرام، کانبان نیز طراحی شده‌است تا اثربخشی کار تیمی را افزایش دهد. به طور کلی این روش تلاش دارد که همکاری تیمی را برای اثرگذاری بیشتر جریان‌های‌کاری تقویت کرده و محیطی برای ارتقاء و یادگیری هرچه بیشتر تیم محیا سازد.
روش توسعه سیستم‌های پویا:
این روش پاسخی برای نیاز به تحویل‌دهی سریع نرم‌افزار در صنعت است. این روش بر هشت اصل استوار است که نادیده گرفته شدن هر یک از آنها ریسک‌هایی را به وجود می‌آورد. این هشت اصل عبارتند از:
- همکاری اعضای تیم
- تحویل به موقع
- نظارت و کنترل عملکرد اعضای تیم
- تعامل مداوم و شفاف
- تمرکز مداوم بر روی نیازهای کسبوکار
- توسعه تکرارشونده
- ارائه خروجی بر اساس اصول اولیه
- جلوگیری از افت کیفیت
در این روش تمامی تغییرات قابل بازگشت هستند و نیازمندی‌های سیستم توسط روش "MoSCoW" اولویت‌بندی می‌شوند. حروف این عبارت نماینده 4 اولویت مختلف می‌باشد که عبارتند از:
- M : حتما باید انجام شود
- S : بهتر است انجام شود
- C : می‌تواند انجام شود ولی ضروری نیست
- W : در حال حاضر نباید انجام شود اما در آینده می‌توان آن را انجام داد
توسعه ویژگی محور:
این روش ترکیبی از بهترین تجربیات در حوزه توسعه نرم‌افزار است که با تعریف یک طرح کلی آغاز شده و پس از آن یک لیست ویژگی‌ها ساخته می‌شود. در این روش چرخه‌های دو هفته‌ای به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌شوند که در انتها یک یا تعدادی از فیچرها تحویل داده‌شوند. مزیت اصلی این روش مقیاس‌پذیر بودن آن است که ناشی از اصل JEDI (Just Enough Design Initially) است.
مزایا و معایب استفاده از روش اجایل:
در طی سالیانی دراز، نگرش اجایل و آبشاری باهم مقایسه شده‌اند. در زمانی که از روش آبشاری استفاده می‌شد برنامه‌نویسان به صورت انفرادی کار می‌کردند. به همین خاطر کار تیمی مفهوم چندانی نداشت و به علت نبود تعامل بین توسعه‌دهنده و کارفرما در مراحل مختلف، مشکلاتی زیادی در طراحی و توسعه نرم‌افزار به وجود می‌آمد. در روش آبشاری تمامی مراحل به صورت پشت سرهم انجام می‌شدند و بعد از اتمام یک مرحله امکان بازگشت و اصلاح یا وجود نداشت و یا اینکه بسیار هزینه بر و وقت‌گیر بود. اما در نگرش چابک به علت اینکه فرآیندها در بازه‌های زمانی کوچک و به صورت چرخه‌ای انجام می‌شوند، انعطاف‌پذیری و امکان ایجاد تغییرات به آسانی محیاست.
از دیگر مزایای مهم نگرش چابک، کار تیمی است زیرا کار تیمی و داشتن تعامل به اندازه تکنولوژی‌های تحت اختیار برای توسعه یک نرم‌افزار، حیاتی است. در نتیجه این نگرش می‌تواند با نگرش‌های مختلف سازمان‌ها و شرکت‌ها بزرگ و کوچک سازگاری و تطبیق بسیار مناسبی داشته‌باشد. همچنین نگرش چابک برقراری ارتباط بین تیم توسعه‌دهنده و کارفرما را تقویت می‌کند و این امر باعث می‌شود در پایان پروژه با کمترین خطا و تغییرات روبه‌رو شویم.
از طرفی برخی معتقدند که بزرگترین عیب نگرش چابک انعطاف‌پذیری بیش از اندازه آن است چون خیلی از سازمان‌ها این نگرش را تغییر داده‌اند و به گونه‌ای اصل آن را به اجرا درنمی‌آورند.
از دیگر معایب این نگرش می‌توان نداشتن برنامه دقیق نام برد و اگر به درستی مدیریت نشود می‌تواند پروژه را در ریسک و فشار کاری قرار دهد.
